|
[align=right]Reviewer: Djeebie[/align]Artiest: Nick Warren & Jimmy van M
[color=black]Artiest:[/color] [url]http://www.djnickwarren.com[/url] [url]http://www.jimmyvanm.com[/url]
Titel: A. One & Only (Vocal Mix)
[color=black]Titel:[/color] B. One & Only (Dub Mix)
Digital only: One & Only (Group Therapy Remix)
Label: Hope Recordings 064
[color=black]Label:[/color] [url]http://www.hoperecordings.com[/url]
[align=center]In één woord: WAUW![/align]
Tsja, qua introductie kan ik hier niet anders dan kort zijn. Het Britse Hope Recordings is alweer toe aan z’n 64e release en heeft niets dan kwaliteit afgeleverd. Met Nick Warren tegenwoordig als A&R kan het dan ook bijna niet fout gaan. Z’n mixkwaliteiten mogen dan een beetje te wensen overlaten, z’n oor voor goeie muziek absoluut niet! Deel 64 ademt op papier dan ook al direct kwaliteit uit. Een samenwerking met Jimmy van M en vocalen door Jennifer Horne, dat kan niets anders dan goed zijn. En ik verklap het maar gelijk: dat is zo…
Toen ik de Vocal Mix van “One & Only” voor het eerste hoorde moest ik gelijk denken aan een post van Datcho een tijdje terug over Ohmna – I’m Lost. Om hem maar gedeeltelijk te quoten:
“Eens in de zoveel tijd is het zover. Je weet nooit wanneer het gaat gebeuren, maar als het gebeurt dan is het meestal op het moment dat je het niet verwacht maar er zeker open voor staat. Zo ook nu.”
[align=center][img]http://forum.groovecollection.nl/images/reviews/hope.jpg[/img][/align]
“One & Only” is een dartpijl in de roos, een schot in de kruising, een regelrechte klapper. Alles klopt aan het nummer. De rustige, in volume toenemende, opbouw met een warme synth melodie die klinkt als een gitaar, de juiste kick en een wat rauwe dreigende gitaar. Dan de bassline: warm en groovy. Daarbij de opkomende (gitaar)synth en de extra effecten die het nummer verder helpen opbouwen. Tot zover een track die diep en warm klinkt. En dan is daar de break. De gitaar en wat losse bliepjes en strings gaan de vocals vooraf. Tegelijk met de kick is daar Jennifer Horne. Licht distorted vocals, zwoel van toon en een absolute toevoeging aan de track. In de tweede korte break worden de vocals bewerkt met effecten net als de gitaar. Damn, wat is het toch jammer dat deze track na een kleine negen minuten al is afgelopen. Normaal gesproken is dat een mooie lengte. “One & Only” had van mij nog wel even door mogen gaan!
[hr]
De Dub Mix dan. Deze is eigenlijk hetzelfde als de vocal versie, maar dan zonder de vocals en het lijkt alsof bepaalde geluiden wat meer aanwezig zijn om het gemis van de vocal op te vangen. Ik heb de tracks op verschillende punten vergeleken, maar het zijn echt hele kleine nuance verschillen voor zover ik het kan horen. In ieder geval is de Dub Mix geschikt voor mensen die vocals echt niet trekken, maar als ik het voor het zeggen had zou ik iedereen verplicht de Vocal Mix laten draaien/luisteren. Miss Horne definitely adds that special feeling! Nu ik het toch over haar heb en daarbij teruggrijpend op Datcho’s verhaal over Ohmna – I’m Lost waar de 16 Bits een aandeel in hadden. Ik kan me niet aan het idee onttrekken dat de 16 Bits meegewerkt hebben aan deze track. De hele track ademt die bekende 16 Bits sound en aangezien ze “Non Verbal Language” op Hope gaan uitbrengen en recent nog samengewerkt hebben met Jimmy van M is de link snel gelegd. Maar wellicht kunnen de heren dat hier zelf beamen.
[hr]
Dan is er nog een remix van deze track. In eerste instantie leek me dat nogal overbodig, maar goed je weet nooit wat anderen nog voor kunstje kunnen uithalen. Niemand minder dan duo Dave Seaman en Steve Anderson alias Group Therapy verzorgen de digital only remix. En alsof het niet op kan produceren ook zij een knaller van een track. Door de bassline wat te tweaken en later in de track zelfs heel diep en duister te maken, de vocals anders te spreiden, extra geluiden toe te voegen maar ook de gitaar te behouden geven ze “One & Only” een hele andere, vooral duistere feel mee. De opbouw naar een kleine vier minuten is heel geslaagd en bouwt goed spanning op. Als dan die diepe bassline invalt weet je dat een dansvloer uit z’n dak zal gaan. Ook hier passen de vocals heel goed. Ditmaal klinken ze niet zwoel, maar gaan mee in de ‘spooky’ feel.
Conclusie: 10/10. Daar kan ik heel kort over zijn. De Vocal/Dub zijn progressive house knallers die de perfecte sfeer neer zetten en de Group Therapy remix doet dat net zo en is daarbij een zekerheid om wat later in je set of de nacht een dansvloer in vuur en vlam te zetten. Damn, wat een release!
|
Register
