Ik was iets voor drieen van huis gegaan en op Utrecht kwam ik door stom toeval Harmen al meteen tegen in de trein. Bij de incheckbalie kwamen we Remco (TranceFool) tegen en in de terminal kwamen Arjan en Jerry er nog bij zitten. Uiteraard raakte ik mijn Boarding Pass nog even kwijt (echt wat voor mij), waardoor ik maar meteen naar de gate ben gegaan om wat te regelen. 't was verder geen probleem, maar ik moest wel wachten totdat iedereen door de gate was.
Om 17:45 vetrokken we, om een uurtje later in Londen aan te komen. In Londen hebben we zoals 't hoort, als echte nederlanders, de metro gepakt zonder te betalen. Toen waren we eerst ergens wat gaan eten in het centrum van Londen en zo rond 23:30 waren we goed en wel binnen in de club. Er werd trouwens helemaal niet gefouilleerd bij de ingang, en er stond geen rij. Erg relaxed!
Eerst maar ff rond gaan lopen: er waren 4 ruimtes: The Bar, waar je binnenkomt, ruimte voor een man of 600(?) waarvan de achtermuur een lange bar is, leuk aangekleed met verlichting en een balustrade die bovenlangs loopt waarvan je uitkijkt over de zaal. Daarnaast had je The Box, dat is een bloedheet donker hol waar denk ik een man of 800(?) in kunnen. Als je aan de ene kant stond kon je de andere kant gewoon niet zien, zo donker was het (en dat was toen er nog geen rook hing!). Verder nog een kleine zaal voor misschien 100-200 man en een Lounge met lekkere banken en stoelen, ontzettend gaaf aangekleed met een kroonluchter waar glasvezeldraadjes uit komen.
Danny Tenaglia begon meteen stevig in The Box. Af en toe ben ik naar The Bar gelopen (toen Danny plaatjes die te vocaal waren of ik even af moest koelen, want afkoelpauzes ontkwam je niet aan), waar Nic Fanciulli en Desyn Masiello een 6 uur back2back setje deden. Eigenlijk wilde ik het allebei zien, maar dat kon helaas niet. Danny draaide 5 uur, het laatste uur was harde techno die niet onderdeed voor een awakenings-avond, dus dat uurtje heb ik grotendeels ergens anders doorgebracht. Luke Dzierzek sloot af in The Bar, met wat oudere knallende progressive platen, geweldig! Tijdens de set van Luke haakte zo'n beetje iedereen af en bleven Jerry en ik als harde kern over. Ook een groot deel van de engelse clubbers hielden het trouwens voor gezien. Resultaat: een iets minder warme Box en wat meer ruimte!
The Bar ging eerder dicht dan The Box, dus toen zijn we maar weer terug verhuisd naar die zaal, waar Paul Woolford nog ruim een uur te gaan had, die hij vulde met ouwe techno-tracks. Ik heb oude platen (10+ jaar) langs horen komen van o.a. Orbital en Richie Hawtin (wist Jerry dan te vertellen), het was erg cool dit nog eens in een club te horen!
Qua muziek heb ik me prima vermaakt: Danny draaide, laten we eerlijk wezen, een set die een stuk minder was dan op Dance Valley. Gelukkig hadden we nog twee toppers in de andere zaal staan die het geweldig deden. Ook deden de djs waar we eigenlijk niet voor kwamen, Luke Dzierzek en Paul Woolford, het erg goed. De sfeer was goed in de club, iedereen ging uit zijn dak en het personeel was vriendelijk en beleefd.
Zo rond 7:30 waren we, nadat Jerry een garderobe-medewerker het leven zuur moest maken) buiten. De dag was echter nog lang niet over, want het vliegtuig vertrok pas om 15:15. Omdat we geen zin hadden de tussentijd op 't vliegveld door te brengen zijn we de toerist maar uit gaan hangen in Londen. We hebben geloof ik de grootste hotspots wel gezien (Monument, Buckingham Palace, Tower of London, Tower Bridge, Big Ben, Houses of Parliament, Trafalgar Square en vast nog wel meer). Het was echt uitgestorven bij Monument en The Tower of London, dat is écht bizar als je het over zo'n wereldstad hebt. Uiteraard is de Starbucks ook nog bezocht voor een lekker bakkie koffie.
De terugreis was ook absoluut niet saai (en bedenk je dat ik nog geen minuut geslapen had):
- Het Charing Cross station was dicht.
- Er reden vanaf King's Cross geen treinen naar Luton.
Toen maar naar Victoria Station (Jerry had met Rob gebeld en die zei dat ze daar wel met de trein konden):
- De tube tussen King's Cross en Victoria was ook nog eens dicht wegens onderhoud.
- Vanaf Victoria ook geen trein naar Luton, maar wel een bus.
- De buschauffeur reed verkeerd en heeft daardoor 20 tot 30 minuten omgereden
Easyjet had een paar plaatsen dubbel geboekt, dus konden Jerry, Rob en Patrick traditioneel een vlucht later nemen. Ik kon wel mee, dus ik heb ze maar snel gedag gezegd en in de steek gelaten om me naar de gate te haasten, waar ik geen 5 minuten later aan had moeten komen. Lang leve het online inchecken!
Na een extreem brakke terugreis was ik om 19:30 weer thuis en ben ik na een lange douche voor een slaap van bijna 14 uur mijn bed in gedoken.
Wat een weekend dus!
Register
terug van een super verblijf in London met als hoogtepunt de set van Danny Tenaglia. Maar eerst ff bij het begin beginnen natuurlijk.
FF snel een hapje gegeten en dan door naar de Ministry of sound.
: