Peeeeeeeeeeeeeppppppp, doen mijn oren, damm wat een bombastisch geluidsysteem! De muziek was echt goddelijke kanariepietjes lekker en hard!
Vakkundig opgewarmd door heer Martinez en na Glen Morrison's "no sudden moves" vond Ali het tijd om xtra vroeg te starten met zijn set. Direct de diepte in en na zijn 2 "hits" "ribcage" en "expansion" beukte hij meteen al weg richting techno-land.
Dit was echt modderfokkin' hard bij vlagen. Hoorde 2 Mark Knight remixen van de komende 2 Underworld singles voorbij komen en natuurlijk Spacebird (dubfire remix
). En in het laatste half uur hoorde ik Spastik (dubfire rework) en volgens mij zelfs Psychofuk (waar Tiesto Love in Traffic van schijnt geript te hebben, een hard dance nummer uit het jaar '93 of zoiets) en eindigend met Doors-The End (Dirty South remix), VET! Regelmatig gingen bevriende dj's ook kijken op t laptop-scherm van Ali om te zien wat voor hij track hij nu weer draaide, completely twisted! Andere mensen nog ID's van tracks die Dubfire draaide?
De sound (minimal-techno) en het publiek ("minimaal,was dah? Da kennu we nie in Zwolle!"))matchte naar mijn gevoel niet echt lekker aan het begin vd avond, maar te zien aan de happy faces en de drukte aan het eind en het velen handen schudden met de dj, waren de meesten toch weer in die typische Deep Dish groove geeindigd.
Inspirerend om een echt begaafde dj te beluisteren, Dubfire is de man!
Iedereen moppert altijd over het geluid in Panama maar men vond het deze keer blijkbaar goed én hard (hoop niet dat hard voor goed staat bij de critici). Ik vind het (als audiofiel) ook niet écht geweldig maar meestal goed te doen, niet té hard, beheerst laag en misschien wat weinig definitie in het hoog.
