[jerry! ik was dit aan het typen toen snuggle een topic er tussendoor gooide. kun jij ze alsjeblieft samenvoegen?]
Lapunked ontvoerd, hogtied in de achterklep en richting Den Haag ermee. Meteen om 11 uur naar binnen, hoppekee de lege zaal in. Ik was nog een beetje bibberig van Earth, en nog nooit in de Asta geweest, dus mijn eerste ontmoeting met deze Haagsche bioskoop in memoriam was best eentje met gemengde gevoelens. Om naar het balkon te geraken moet je via een of ander moeilijk doolhof van ranzige jaren-50 gangetjes, de trappen waren in 2en gesplitst, de ene helft voor omhoog, de andere helft voor naar beneden, en qua logistiek konden er nog wel wat verbeteringen worden aangebracht.
Maar enfin, de grote zaal, muziek. C-Jay opende met licht klassiek en de zaal stroomde langzaam binnen. Nu kun je hier heel lang over discussieren, maar wat ik me nog kon herinneren van Silly Symphonies, strandfeesten in Scheveningen, de Eau en het Paard is dat ze in Den Haag veel meer met 'wij gaan los' bezig zijn en veel minder met 'ik ben mooier dan jij'. Iets wat je naar mijn smaak toch eigenlijk te vaak ziet in Amsterdam.
Wat er binnenkwam was dus een kruising tussen extreem lekker, circus Rans, de Efteling, en een heleboel klikgrage partyfotografen om dit alles op de gevoelige JPEG vast te leggen. Het bleef een tijdje rustig, maar toen de Haagsche puber maffia was gearriveerd om een uur lang achter in de zaal bij de bar te gaan staan wachten begon het ijs toch wel langzaam te smelten. C-Jay draaide wat verder en dieper, en de fanclub met wat verdwaalde daredevils hadden het wel naar hun zin vooraan de zaal.
Rond een uur of 0 nam Fred Numf het over, en die zette gelijk vaart in de hele zaak. Was ik een beetje op tegen, want we zouden C-Jay nog een keer te horen krijgen, en DAARNA pas Anthony Pappa, maar Anthony Pappa heeft geen gabberplaten bij zich, dus dit zou nog wel eens danig uit de hand kunnen lopen. Maar goed, wat Fred draaide deed wel de pubermaffia achterin loskomen dus langzamerhand stroomde de zaal voller en voller. Fred draaide harder en harder, naar mijn smaak gewoon veel te hard, en begon op een zeker moment zelfs heuse Lexion-allures te krijgen. De link met het publiek werkte echter wel goed, dus ik ging maar even heel erg naar de WC.
De pubermaffia was inmiddels ook voorin de zaal gearriveerd, maar dit zou ook kunnen komen omdat er vooraan twee meiden waren met enorme borsten die een beetje verveeld defensief vlak voor Fred's verlekkerde gezicht stonden te dansen. Afkeurende blikken alom van lui die zichzelf weer veel te serieus namen, maar ik heb me in ieder geval weer rotgelachen.
Even met Jerry overlegd wat we ervan vonden waarna C-Jay het wiel overnam. Geheel tegen verwachting in  , gebeurde dit heel professioneel, zonder de set stil te leggen en ik was toch wel aangenaam verrast door de mix tussen oude en nieuwe platen die hij ten gehore bracht. Naar mate ik er meer in kwam werd het ook steeds beter en beter. Feesten van herkenning en blijdschap. Op een gegeven moment ging in zowaar drugsloos uit m'n dak (C-Jay, rond een uur of 1:45, was een van je eigen platen geloof ik), en dat gebeurt niet vaak. Geweldige set, feestend publiek, ik had het enorm naar m'n zin.
Pappa moest dit bouwwerk nu afbreken om zelf iets neer te gaan zetten, maar deed dit naar mijn idee met wel heel matige platen. Ik kon er niet aan wennen. Jerry verzekerde me dat dit wel eens een hele goeie set van Pappa zou kunnen gaan worden, en ik moet zeggen, dat zou inderdaad ook best wel eens gebeurd kunnen zijn, maar ik zat er doorheen. Pappa ging heel diep, maar langzaam begon ik de realiteit weer te zien en schreeuwde m'n lichaam om slaap.
Voldaan ging het richting huis.
|
