Nou, het was me weer een feestje!
Al meteen bij binnenkomst werden we hartelijk ontvangen, temeer omdat mp3jee en ik de prijsvraag goed hadden en men toch wel heel graag van hun verkennersinsignes af wilden. Hoe dan ook, jas opgehangen, naarbinnen, meteen even de zaal in (die overigens werd bewaakt door vreemd verklede gasten).
Chus en Ceballos waren al begonnen. Het was niet druk, maar het gevoel om weer met een Earth in Paradiso te zijn liet de gemoederen niet geheel ongeroerd. Ik was niet heel ondersteboven van de eerste paar platen die ik hoorde, dus ging maar even handjes schudden en de nodige 'gezichten bij de naampjes' voegen.
Rond een uur of een kwamen ze echt los. Ook het wat nieuwere plaatwerk passeerde de revue, en het was goed druk. Het leuke dit keer was dat ze het normaal vrij minimale versierwerk nu een wat renaissance-achtig (en dan bedoel ik de periode, niet de feesten) tintje hadden gegeven. Op deze versieringen stonden taktisch allemaal lampen gericht die, naarmate de avond vorderde, langzaam allemaal verschillende belichtingen uitprobeerden.
Het zaaltje boven bij de Paradiso is, nu moet je weten, heel klein. De toegangswegen zijn nog veel kleiner en daar is op een hele wazige plek een bar geplaatst die de complete ingang blokkeert. Beetje net zoals bij de Panama. Jefferson, en daarna Benoit draaiden lekker, maar ik kon er op de een of andere manier niet inkomen boven. Kan natuurlijk ook komen omdat ik continu werd lastig gevallen door een vrouw van 53 met veel te veel pillen op die me perse haar hele levensverhaal zou gaan vertellen...
Ik probeerde d'r nog kwijt te raken met wat vervelend geplaatste opmerkingen, maar het mocht niet echt baten. Hup, weer naar beneden, het publiek in, brrrr.
Snel de rode draad weer opgepikt en op het hoogtepunt van hun set (zoals dat hoort) gaven Chus en Ceballos de scepter over aan Matthew Dekay, en die begon meteen met Bad. En die plek, die plaat, met die mensen om je heen die allemaal ineens losgaan komt toch wel akelig dichtbij taferelen die ik eerder alleen op de love parade heb kunnen aanschouwen! Losgaan als op een technofeest wel eens gebeurd, dat iedereen, drugs of geen drugs, zijn gevoel voor boven en onder verliest.
Ik weet niet precies waarom, maar daarna zakte de avond een beetje in. Matthew maakte zowaar ook mixfouten en de lui die zich daaraan ergerden staken de rest van de zaal een beetje aan (en bedankt, mannen). Het boeide me eigenlijk niet zo, want ik had dorst maar was door m'n geld heen. Snel even lala opzoeken.. Vooraan op het podium! Hup erheen. "Hee! Je zweet helemaal, moet je anders ff wat drinken ofzo?!" - 'ja, doe maar spa rood
'
Dekay werd nog wel iets beter die avond, maar op een gegeven moment zat ik er doorheen. Op afters zat ik niet te wachten, dus toch heel voldaan reed ik op huis aan voor de broodnodige uren slaap.
