Om half 10 stonden we thuis in de startblokken. In gezelschap van manlief Jan, zoon Bart en zijn metgezel Mitchell vertrok ik richting Spaarnwoude. Onderweg werd het weer alleen maar slechter, ruitenwisser op standje “harder-kan-niet”, dat beloofde wat: in ieder geval een hoop blubber….
Auto parkeren (lekker vooraan, dus dat is vanavond snel weg naar de snelweg) en richting ingang. Helaas was die nog niet open: hoezo aanvang 10.00 uur? Al wachtend voor de ingang werden we wederom overvallen door een hoosbui. Gelukkig had ik de vrouwencondomen bij me, dus even een plasticje om en het ergste leed was geleden. Overigens werden er –erg attent- door de organisatie regenponcho’s het wachtende publiek ingegooid. Het was misschien nog attenter geweest gewoon op tijd open te gaan, maar goed dit alles mocht de (voor)pret niet drukken.
Na een uitgebreide fouillering (dit kostte mij bijna mijn deodorantroller, gelukkig zat er nog maar heel weinig in en de bewaker was in een goede bui, dus die stopte ‘m terug in mijn tas terwijl hij “ssssttttt” tegen mij zei…) waren we binnen. Helaas was bij Mitchell tijdens de fouillering en zijn tasonderzoek zijn portemonnee verloren gegaan.
Natuurlijk niet meer gevonden…. Dus voor hem begon de dag met een grote afknapper: portemonnee met geld, rijbewijs en pinpas pleiten. (Iemand ‘m toevallig gevonden? Al is het alleen maar voor z’n rijbewijs en pinpas…)
Snel lockers regelen, munten halen en we kunnen beginnen.
De Renaissancetent was vlakbij dus daar maar eerst even een blik geworpen. Eelke moest daar tenslotte om half 12 draaien. Daar enige tijd gestaan: strategisch goeie plek voor de ontmoetingen.
De muziek klonk lekker maar omdat er maar een handjevol publiek aanwezig is, was er nog weinig sfeer. Helaas. Dat vind ik altijd zo sneu voor de DJ’s die vroeg moeten draaien. Maar goed, je kan in ieder geval wel Dance Valley achter je naam zetten.
Na de nodige bijbep en omhelzingen, besloten we een rondje terrein te gaan maken. Ik voorzag dat als ik in de Renaissance zou blijven het er later op de dag niet meer van zou komen.
Het was mijn 2e X DV, in 2002 voor het eerst geweest, maar ondanks dat was ik toch weer verbaasd over de grootte van het terrein en de fraaie aankleding van de diverse podia.
En tja, die blubber overal…. Dat namen we maar voor lief. Het had ook wel weer wat en bovendien met een paar rubberen laarzen kom je een heel eind.
Na het toeristische rondje weer richting Renaissancetent alwaar Jimmy van M net zijn set begon. Ik hoopte op een lekkere opwarmer voor Digweed. Naar mijn gevoel begon dat opwarmen pas in het 2e gedeelte van zijn set. Ik vond het begin wat traag, ik liep er in ieder geval niet echt warm voor. Aan het eind van zijn set werd het langzaam maar zeker veel drukker in de tent. Ja hoor van alle kanten kwamen ze zich verzamelen voor “the master himself” . Enige opwinding en nervositeit maakten zich vooraan bij het publiek meester op het moment dat Digweed achter het podium verscheen. Ik zelf krijg ook altijd de kriebels (ja, ja, ik ben Digweed fan, zeg maar groupie
)
Digweed nam het over van Jimmy. Helaas vond ik het in het eerste deel van zijn set wat tam. Ik weet, er moet opgebouwd worden, maar hij had wat mij betreft gelijk met de voorzet van Jimmy door mogen gaan. Gelukkig maakte zijn 2e gedeelte van zijn set weer een hoop goed. En wat was er met hem aan de hand? Hij lachte! En niet 1x, maar wel een heleboel keer. Volgens mij maakte hij zelfs grapjes met de mensen achter hem…… Ongekend. Hoe dan ook, ik was helemaal blij.
Vervolgens nam de rasentertainer Danny Howells het over. Heerlijk! We konden nog even lekker door. Ik kreeg het steeds meer naar mijn zin. Ik zag steeds meer blij bekende gezichten om mij heen. (En wie ben jij dan? Sorry Jerry…..
)
Na Danny kwam Dave Seaman. Ik had daar echter niet zo’n hoge pet van op. Ik had de beste man 1x horen draaien in Panama en vond dat toen 3x niks. Maar gelukkig wist een drietal “kenners” mij te overtuigen dat dat toen zijn slechtste set ooit was, dus het zou helemaal goed komen. En het kwam goed!! Dave Seaman staat vanaf nu ook in mijn lijstje van favorieten.
Na Seaman besloten we richting Dubfire te gaan om onze dag mee af te sluiten. Dit was achteraf een hele juiste keuze. Wat een set zeg! Ondanks dat de vermoeidheid toch wel in de knieën en kuiten toesloeg heb ik daar nog dapper tot de laatste klanken staan dansen. Ik ben tenslotte geen 20 meer…
Kortom al met al, een hele goeie dag Dance Valley gehad. Volgend jaar maar weer doen. En nu op naar Extrema! Laarzen mee!