Nadat ik afgelopen woensdag hoorde dat The Funky Bastard B2B zou draaien met 16 Bit Lolitas, was ik alweer over de streep. Tsja, bij mij is niet echt veel nodig om me over te halen.
Zelf ken ik Bas van het duo Bas & Ram uit de Trance Budha tijd in Amsterdam, de nodige jaren geleden. Onlangs hebben ze nog hun 10 jarig jubileum gevierd in de inmiddels wel bekende (voor sommigen hier: beruchte) Happy Dayzz in Culemborg. Oké, ik beken. Heb ze ook de laatste jaren nog wel eens gehoord. Ik was toen nog in de overgangsfase naar progressive. Persoonlijk vind ik ze wel altijd sfeer maken door hun performance maar als duo Bas & Ram is het mij vaak te stevig. Ik ben er denk ik een jaar geleden pas achter gekomen dat Bas solo als The Funky Bastard draait. Heb al vaker feestjes willen bezoeken waar hij moest draaien maar op de één of andere manier kwam het er steeds niet van. Het leven van een stapper bestaat meestal uit keuzes maken met het enorme aanbod tegenwoordig. Dit keer wilde ik het zeker niet voorbij laten gaan, vooral door de combi met 16 Bit en Panama*.
Het was wel weer een pittige planning deze vrijdag: werken, boodschappen doen, eten koken, douchen, auto omruilen, kennis maken incl. wijntje met een soort van blind date en in mijn achterhoofd het gegeven dat ik van 8 tot 9u zaterdagochtend op de zaak moest zijn. Helaas belden ook nog 3 vriendinnen af (die ik woensdag met man en macht heb getracht over te halen en waarvan ik dacht dat er altijd wel 1 mee zou gaan). Even nam mijn verstand de overhand: het is verstandiger om lekker thuis te blijven. Gelukkig was dat maar even en toog ik dus toch via, via naar Amsterdam.
Uurtje of 12 kwam ik aan, voor mijn doen laat. Er stond dan ook een klein rijtje voor de deur maar het was eigenlijk zo gepiept. De rij was overigens bij de gastenlijstingang. Bij de betalende ingang stonden 3 personen. Ik melde me bij de lijst en er werd heel attent gemeld: je staat +1 hoor, heb je nog iemand bij je? Helaas, ben vandaag remi (gelukkig wist ik wel dat er leuke bekenden waren dus maakte me er niet zo druk om) en gezien de weinig betalende bezoekers vond ik het niet zo netjes om dan ook nog een vrijkaartje aan een willekeurig iemand te geven.
Binnen stonden wel de nodige mensen al klaar voor de strijd maar vooral te babbelen omdat het tempo van de muziek nog erg relaxt was. Het was Sandrien die achter de draaitafels stond. Haar naam is me nooit zo opgevallen maar toevallig heb ik haar horen draaien op Loveland toen ik aan de wandel was. Ik vond het toen niet echt mijn ding en dit keer ook niet.
Even naar de kleine zaal en wie daar zo enthousiast achter de draaitafels stond te dansen weet ik niet maar het was erg leuk om zijn enthousiasme te zien. Hij werd begeleidt door een kleine dame met een grote stem (volgens mij Zoë Xenia). Tcoh kan ik dat wel waarderen, als het zuiver en niet storend is. Daar even mijn pret sigaret gedraaid (ging aan een tafeltje zitten en zit prompt naast mijn vroegere buurvrouw). Ik had Berteke en Jan gezegd dat als ik weg zou blijven het goed toeven is in de 2e zaal. Zij zouden dan ook komen, maar ze kwamen niet. Dat zou betekenen dat het in de grote zaal ook beter is geworden dus hups, terug naar mijn stekkie.
Je merkt goed dat het vooral vanaf 00u binnen loopt bij Panama. In die korte tijd dat ik in de kleine zaal was, was de grote zaal toch al een stuk drukker. Wij stonden rechts vooraan en hadden gelukkig nog wel wat ruimte om ons heen. Aad stond achter de draaitafels en dat is, vind ik, gewoon altijd goed. Kort daarop zag ik Bas verschijnen (waarop Yvon heel droog zei: hey, Bassie en Adriaan achter de draaitafels) en Peter zag ik ook genietend staan. Het feest gaat beginnen. Het doet me goed dat ze zo met mijn planning rekening hebben gehouden. Ik wilde het niet te laat maken maar was bang dat de heren zouden afsluiten. Het was denk ik tegen 1u dat ze begonnen. Ik kan maar één afgezaagd ding zeggen; het dak ging er af. Vooral ook door de enthousiasme van Bas al zag ik toch echt ook Peter zijn hoofd knikken en met hand in de lucht staan (incl. pretsigaret natuurlijk). De handjes van het publiek volgden al snel en gingen regelmatig de hoogte in. Ze bouwde lekker op naar een wat hoger tempo, dan weer heel subtiel een tandje lager om daarna het publiek weer helemaal los te laten gaan. Heb van meerdere mensen begrepen dat ze het een feest vonden. Ze draaien ook best lang (er stonden zoveel dj's op het menu dat ik eigenlijk rekening hield met een uurtje) want om 02.30u draaiden ze nog. Toch heb ik op dat moment mijn verstand naast mijn zere voetjes (goed plan, laarzen met hoge hakken terwijl ik de laatste weken op slippers heb gelopen) laten spreken en ben naar huis vertrokken. Nog wel 3x omkijkend met twijfel, jammer maar ik moet echt gaan.
In deze zaal stond MC P-Phol. Hij is wel even heel anders qua mc dan ik meestal mee maak. Hij zingt/spreekt een stuk monotoner met de muziek mee. Het viel in eerste instantie niet eens op dat hij mee deed. Ik vond dat wel wat hebben.
Ik ben erg benieuwd hoe het na de 3 mannen is afgemaakt door de andere dj's. Lees het hier graag.
Publiek was oké. Lekker gewoon, geen poeha alleen vonden Sas en ik dat er wel te weinig leuke mannen waren.
Op weg naar buiten liep ik nog even langs de kleine zaal en ook daar was het gezellig gevuld.
Overigens had ik mijn auto weer in de garage. Jullie hebben kunnen lezen dat ik de vorige keer 10 euro moest betalen aan die jongen met dat oranje jasje die bij de slagboom van de garage staat. Hij zei toen nog: je moet geen kaart bij Panama* halen maar hier. Gezien het feit ik dit keer maar 2 uurtjes van plan was mijn auto te parkeren, ben ik toch even aan hem gaan vragen of ik dan ook weer 10 euro moest betalen. Deze keer moest ik een uitrijkaart bij Panama* zelf halen, adviseerde hij me. Zo gezegd, zo gedaan en dat koste me 5 euro. Ik vind dit eigenlijk een beetje vreemd verhaal. Want waarom moet ik bij hem 10 euro en bij de kassa 5 euro betalen? Zal niet met de uurtjes te maken hebben, is volgens mij een vast tarief.
Verder dit weekend geen plannen. Heb nu echt even time out nodig, zegt mijn lichaam (en de wallen onder mijn ogen). Woensdag mijn volgende missie weer: Tiësto in Panama*. Volgens mij is dat voor velen een vloekwoord hier maar ik kan jullie melden, vorig jaar mei ook geweest en die avond is zeker in mijn gehuegen blijven hangen. Hij heeft mij toen zeer verrast met een erg fijne (volgens kenners) progressive/trance avondje. Zie alleen erg tegen de drukte op want het zal zeker volle bak zijn.
Tot zover